Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 458]

C. Rijnsdorp
Werkkamer

Dat dit toch een der rijkste vreugden is:
een gladde tafel, bladen uitgeschoven,
en uit een tuin, zo juist gesneden, fris,
hortensia's met bladeren, zeer te loven;
een witte vaas, die goed van vormen is.
De wandmuziek gaat sierlijk spel beloven.
Aan open raam een zwak getuigenis
van kinderstemmen, zwaluwen daarboven.
Dan opent zich een wand in aandachts nis
en achter mij zijn deuren dichtgeschoven.

Tot ik ontwaak. Moeheid en bitternis.
Het nachtelijk suizen en geen ster daarboven.
't Bedenken, dat het uur niet ver meer is,
dat, dan voorgoed, het werk wordt weggeschoven
en liggen blijft zoals 't gelaten is:
van moeiten zwaar, met weinig licht erboven.

Denk aan het land van geen vermoeienis,
waar dauw noch geuren wijken van de hoven.
Ga rusten, ziel, daar het toch vrede is.