Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 130]

J.H. van der Starre
Toen sloeg de brand op...

Toen sloeg de brand op in het lustpriëel,
waar hij alleen was in de vroege dag
en hem de rust beving, nu hij er lag
met om hem dichte tuin, - een pronkjuweel
omgeven met een gracht. Toen rees de vlam,
eerst lekkend, niet goed zichtbaar, van de grond
de wanden langs, dan sneller; eer hij stond
loeide het vuur. Hij schreeuwde, geen die kwam.

Het woonhuis bleef gesloten, in het rond
schenen geboomte en heesters onbewogen.

Dan zag hij toe, hoe klein het vuur wel was
en hoe het doofde. Hij legde zich in 't gras,
nu zwaar vermoeid, dekte met gras zijn ogen.
Hij sliep er nog toen hem de avond vond.