Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 433]

[Ontmoeting 1948, nummer 10-11]

Lidy van Eijsselsteijn
Van den nachtvlinder

De kleine vlerk van Uw verlangen
slaat gansch den avond aan mijn raam,
in de betoovering gevangen
die vloeit uit licht en warmte saam.

Gij werpt in sidderend begeeren
wild en gejaagd de wieken uit,
en tusschen U en Uw ontbeeren
is deze dunne wand: de ruit,

waardoor het licht in transparanten
over Uw grauwe vleugels glijdt,
en koel zijn heldere vierkanten
den nachtelijken tuin insnijdt.

‘Zuster, die in dit licht moogt leven,
luister, ik roep door den nacht Uw naam,
zie mijn extase, zie mijn beven,
zuster, open, open Uw raam!’

‘Vlinder, mijn kleine zuster vlinder,
hoe ware het licht, waarin gij gelooft,
wanneer Uw verlangen het zou vinden
ten éénenmale U uitgedoofd!
Het reet de toppen van Uw vleuglen,
het nam U op in vuur en pijn...’

‘Zuster, mijn zuster, luister, o luister,
zie dit leed wil doorleden zijn -

[p. 434]

 

Ziek van onrust en verterend

 

versmachten rek ik de vlerken uit,

 

en tusschen U en mij dit weren

 

en tusschen mij en dit de ruit...

 

 

 

Beter in licht en vuur te sterven

 

dan, de moegevlogen vleugels saam,

 

in hunkering en nacht te derven -

 

Open, open Uw raam.’