Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 272]

J. van Doorne
Water

Water, wat droomde God
toen Hij uw wezen schiep?
Vergeefs wend ik mij tot
't geheim dat in u riep
bij 't eerste samengaan
van wat mijn klein verstand
een letter geeft tot naam:
ik onderscheid verband
maar 't leven ken ik niet.
Ik luister naar uw stem
die vol is van verdriet
en klagend roept tot Hem
die u heeft voortgebracht:
God, martelend gemis.
Uw rusteloze klacht
is als mijn droefenis:
ijdel, want wie verstaat?
Zuster, ons beider hart
dat door Gods liefde slaat
en wordt door 't kwaad benard,
leeft eenzaam naar de dood.
Doch prijs trots dit Gods Naam:
Bloed, dat Godzelf ontvlood,
brengt eenmaal ons tesaam.
Water! Gezegend zijt
gij die thans klagen moet,
gij die verkoren zijt
tot beeld van Goddelijk bloed.
De dag komt, dat mijn hart
zal kennen en verstaan.
Zuster, klaag vrij mijn smart:
Christus is opgestaan.