Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 216]

Andries Dongera
Nocturne

De zwanen drijven in een mist van tranen
en schrijven doelloos in de vijverkom.
Wellicht verhalen zij mijn oude wanen,
maar waarom, zwanen, doet gij dat, waarom?

En waarom blijft gij in die dompe vijver
en gaat bij nacht niet rusten op uw nest?
Zinloos als eens van mij is deze ijver,
nu van mijn vuur geen enk'le sintel rest.

Geen morgenrood zal meer uw vlerken kussen
en nimmer schrijft gij hoog in het azuur
mijn idealen met bezielde lussen,
noch troost uw wit mijn smart'lijk schemeruur.

Want ook ik ben, als gij, verlepte zwanen,
door God verbannen in een zwarte poel.
En door een mist van machteloze tranen
zoek ik vergeefs een uitkomst en een doel.