Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 158]

J. van Doorne
Venite adoremus

Vervuld van angst en pijn
hoor ik mijn broeders stem:

‘Een Kind is ons geboren!

Spoed u naar Bethlehem

en gij zult zalig zijn;

God heeft u uitverkoren!’

Vergeet gij Gods gericht?
Het leven werd tot dood.

‘Al moet de zondaar sterven,

geen val is God te groot.

Hij baant een pad van licht

voor die in 't duister zwerven.’

Heeft God ons niet vervloekt?
Wij zijn als dorrend gras...

‘Dwing Hem u te verkiezen

van eer de wereld was.

Vind, wat geen hoop meer zoekt;

heb, wat gij moest verliezen.’

't Is enkel smart en rouw
waarin mijn hart gelooft.

‘Gods woorden zijn waarachtig.

Hij heeft het Zelf beloofd,

dat Hij ons redden zou.

Geen macht als God zo machtig.’

[p. 159]

 

Broeder, gij spreekt mij van

 

de Held Immanuel!

 

‘Kom, haast u, laat ons reizen

 

tot waar noch dood, noch hel

 

de zondaar deren kan.

 

Wil 't Kind uw dank bewijzen.’

 

 

 

Jezus, de mensenzoon,

 

die ook is Zoon van God!

 

‘Ja, God is in ons midden;

 

Hij deelt ons deerlijk lot

 

en òns schenkt Hij Zijn loon!

 

Komt, laat ons Hem aanbidden!’

 

 

 

Voor J. Postema