Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 106]

Lidy van Eijsselsteijn
Dit heimwee

Zwaluw, die aan den hemel
den spitsen vleugel wet,
en van den wijn van heimwee
proeft het donker bouquet

tot gij van den dronk verzadigd
duizlend de vlerken heft,
en U òpwerpt, en wiekt ten zuiden,
gejaagd ten eeuwigen trek:

Zwaluw, hoezeer is dit hart
Uw vogelhart verwant,
van eender heimwee bevangen,
van eendere dronkenschap krank -

Het weent, en wet de vlerken,
en ziet op ten hemel, en lijdt,
in zijn enge kooi gevangen
tot zijn bestemden tijd.