Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 21]

Peter v.d. Braken
De Vreemde

Een Ster van Bethlehem bloeit voor mijn raam,
dat uitziet over late akker-landen.
De grauwe hemel houdt met gramme handen
het donkre dreigen van den regen saam.

Schokkende op den akker voortgedreven
steekt er de zware wagen oogst-belaan
en giftig knalt de zweep in driftig slaan
waaronder de afgebeulde paarden beven.

De koop'ren bellen schallen aan het haam
en touw en schakels kraken in de strengen.
Wie zal den lesten wagen veilig brengen?
Verbitterd roept de voerman lasterend Gods naam.

Maar noch het schel misbaar, noch 't wilde dreigen
kunnen de ruinen nieuwe krachten geven.
Doller en driester striemt de opgeheven
zweep, tot in vermanend zwijgen

een vreemde aankomt over 't donker land.
Hij neemt de teugels van den menner over
en streelt de paarden. Met geheimen toover
roept hij hen rustig uit het rulle zand.

De voerman slaat ontsteld de handen saam
en zwijgend gaat de vreemde zijne wegen.
Dan breekt de hemel. Zachtkens ruischt de regen.
De Ster van Bethlehem straalt voor mijn raam.