Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 1]

[Ontmoeting 1947, nummer 1]

J.A. Rispens
Teekenen

't Wezenlijke is niet uit te spreken,
Alleen door de aura van een woord
Trilt als een schier onmerkbaar teeken
De hartslag voort.

Ons innigst zijn, ons diepste denken
Wordt in het vluchtigste openbaar,
Als van een vogel 't scherend zwenken,
Een blik, een onbewust gebaar.

Een schucht're glimlach, 't nauw-bedwongen
Beven der lippen, geven meer
Dan dichters ooit in lied'ren zongen
Van 't leven weer.

Wat in Maria's boezem gloeide
Werd door geen woord, geen stemklank luid:
In nardus en in tranen vloeide
Haar liefde uit.

Niet in het overmachtig bruisen
Van 't stormgetij,
Maar in der stilte stoorloos ruischen
Ging God voorbij.