Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 354]

H.H. Wilmink
Sonnet

Wat zou ik van je ogen kunnen spreken,
die mij weerspiegelen in hun kleine kom
met goud op zwart - en lichten laten breken
van haren, hals en handen naar rondom?

Ze zijn als water, licht van windestreken
bewogen, vlietend, vluchtend, altoos om-
kerend in sneeuw en regen en in beken
of zacht vervlakkend op een vijverkom.

Ik ben een vis, ik moet in water leven,
in bevend water, goud en groen en grijs;
adem en leeftocht - blonde dagen dreven
voorbij en blinde nachten, blauw en wijs,
als, glanzend in de eendere keerlocht, even
de poorten blinken van het paradijs.