Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 216]

Lidy van Eijsselsteijn
Ballingschap van Eva

Liefste, de wind waait kouder.
In den grauwen avond staat
gebogener Uw schouder
en de zwaarte die over U gaat
heeft mij ook aangeraakt
en mij iets lichts ontnomen -
Zie, de cherub met het zwaard
staat aan den tuin der droomen,
wérend, meedoogenloos,
de vlam vervloeit in den avond,
en in den tuin, gehavend,
onschulds witte roos -

En een wereld, onbetreden,
ligt aan den horizon open.
Mijn bevreesde voeten loopen
een weg, in rotsen gesneden,
bloed vloeit langs hun blankte neer -
Maar meer lijd ik om Uw handen,
zij tasten zich langs de wanden
der rotsen zoo langzaam neer.
En het zaad, dat gij borgt in mijn schoot,
dat aanzwelt in de nachten,
roos der pijlen onzer gedachten -
En achter dit doelwit de dood.