Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 159]

Willem Enzinck
Het gras

I.

Naam, tussen klaver en thym
de zachtste onder de namen,
zoals een kind plots verschijnt voor de ramen,
een hand op een hoofd vol pijn;

Naam als een stil smal bed
in de laatste schaduw gezet;

Naam als het eerste ja, gefluisterd
door wie eenmaal de liefste was
en als de klank der deemoed beluisterd
uit weiden en bongerds-: o, gras.

II.

Het water in het Lac Leman is groen
en verderop in 't Zuiden zijn het de cypressen,
groen is de kleur van malve en Balliabessen
en het sap van de weemoedige meloen.
Groen is de olijf, haar olie en haar stam,
de tinkeldroom van 't Venetiaanse glas,
doch zo dat men er weer aan hopen kan
is er niets groener dan het Hollands gras.

Soms brengt een Carmen 't hart ons van de wijs
en 't voorhoofd bonst van doffe pijn;
hoe koel is dan het Mantuaanse ijs,
de gouden klokslag van een Rijnse wijn.
Koel is het bergkristal, een kuise vlam,
koel schijnt het maanlicht op Algeciras,
doch zo dat zich een ziel er laven kan
is er niets koeler dan het Hollands gras.

[p. 160]

 

Zacht is 't verval der Apennijnse dalen

 

en zacht de heuplijn van de liefste vrouw;

 

zacht is het kussen waar wij samen ademhalen

 

en de ogen van een Indische karbouw.

 

Zacht is Chinese zij van Li Teng Mau,

 

maar van Maastricht tot Helder en Paneras

 

dat men er eindlijk onder rusten wou

 

is er niets zachter dan het Hollands gras.

III.

De kleine dingen bidden
dat zij u niet ontgaan:
het speenkruid in het midden
dan links een tros seringen
en rechts een gentiaan.
Hoor, hoe ze zachtjes zingen
in goud en wit en blauw
en op de hoeksteen van de schouw
bromt schor een oude kalebas.
Dit zijn vier kleine dingen
en voor uw voeten groeit het gras.

IV.

Als er één les is die ik nog wou Ieren,
is het deze van de halmen uit het gras:
eenzaam te zijn temidden van de velen
en een deemoed die voor eeuwig was.

Eenzaam -: met de millioenen meebewogen
op de hartstocht van de grote wind
en deinend opgaan in de eigen bloei;
deemoed (die men nooit of nimmer vindt?) -:
als Gods zwaarte op uw hart gaat wegen
knakkend fluisteren: ik groei.