Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 157]

Jaap Das
Donec gratus eram...

Keer niet terug tot haar die u verried;
- of had gij reeds haar heimelijk verlaten? -
zij woont verarmd in een verwoest gebied.
Waarom zoekt ge weer heil bij die penaten?
Uw hunkrend hart gelooft niet in het lied
dat kwijnt in de doorstooten venstergaten;
er kreunt een kind - het is het uwe niet.
En steeds gerucht van roovers en soldaten.

Waarmee wordt het gehavend huis herbouwd
bij achterdochtig en weemoedig treuren?
Ach, hoe het eenmaal was is u vertrouwd,
maar vale vrees ververft de broze kleuren.
Hebt gij nog lief? Uw hart is moe en oud.
De haard is dof; de wind weent aan de deuren.