Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 105]

Hans Turken
De klokken

Onder de fluisterende val der vlokken
en 't aarzelende ruisen van de wind,
heeft zich het lichtend Wonder Gods voltrokken:
Dominus natus est: Een hulp'loos kind.

Gij herders: dobbelaars en galgebrokken
- tot op het bot verkleumd, door sneeuw verblind -
die aan de poort de schamele wacht betrokken:
Treedt in! Maria is u welgezind.

Stil, schuif uw klompen uit en sluip op sokken
geruisloos nader tot het sluimerend kind.
Maar stil - Zelfs os en ezel in hun hokken
houden bezorgd de snuivende adem in.
Venite adoremus! - Dan begint
alom de bronzen jubel van de klokken.