Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 70]

Elisabeth Cheixaou
Ballingschap

‘Wij leven als ballingen binnen de lijst van een vreemd schilderij.’
Leonardo da Vinci.

Hij staart vanuit de brede lijst
De kleine kamer in;
Een oude klok tikt, slaat de tijd:
Der uren pril begin;
Vervaald behang, verdroogde plant,
Een schrille prent aan de overkant,
Verkleurde kleden, en het hout
Der meubels grof en slecht gebouwd.

Boven het schuim der kanten kraag
De ogen als een sombre vraag,
De smalle mond een kerf, tot spot,
Cynisme, hoon om 't eigen lot;
Het fiere lijf in feest en gloed
Van diep fluweel, als wijn, als bloed;
Aan de gebalde, tengere hand
de vonk, de flits van diamant.

Soms glijdt herkenning, hunkering, licht
Als snelle vlam langs 't strak gezicht:
Een flard muziek, gekarteld blad,
Een kelk in goudbrokaat gevat,
IJsveren waaierend langs de ruit,
Wiekslag, wegkreunend windgeluid. -

Maar als in 't kort, doorruist moment
Een hoofd zich draait, een blik zich wendt,
Dan staat hij in zijn glanzend raam
Door niets bewogen, bleek, voornaam.