Ontwaking & Nieuw Leven. Nieuwe reeks. Jaargang 10

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 314]

Sonnet

Zij streelt de gulden harp met liefelijk gebaar
En trekt het lied tot zich door oversierlijk wenken:
De melodijen zoet, de akkoorden vol en zwaar
In gratievollen loop gehoorzaam tot haar zwenken.
Zóo spreekt zij-zelf haar lof, daar klanken hulde schenken
Aan kunst en diep gevoel; daar ziel bezield de snaar,
Die geeft wat zij ontleende aan 't vaardig handenpaar
Twee zielen, die het lied verwekken na gedenken.

O zingend net, waarlangs de blanke handen zweven
Als schalen parelmoer daar klankenweelde uit vloeit;
Doorzichtig waas, waarop twee wonderen geweven
Als meeuwen kelken zijn, daar 't plechtig lied uit groeit.
Zoo wekt ze uit de onbezielde stof een eigen leven,
Het trillende gemoed dat in de snaren gloeit.

HERMAN DE SCHUTTER
November 1910