Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 7

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 63]

De Dagen

De dagen dragen hunne droomen
Maar immer naar den nachte-nevel,
Gezwollen door den wrangen hevel
Der droeve dingen uit 't verleden.
Onafgebroken slaan ze golven
Weer effen-glad in de eeuwigheden,
Met iets van ons erin bedolven.

De dagen laten geene sporen
Ofwel ze bleeken uit, verwelken;
Ten ware er versch ontbloemde kelken
Uit onze tranen openplooien,
Die, als de geurenoogst des harten,
Met immer-schoonheid 't leven tooien
En 't golven van de dagen tarten.

De dagen graven hunne groeven
En onze doodstrijd grijnst erboven.
Toch kunnen ze ons den troost ontrooven?
Den zoeten slaap, den eindelooze
Zoo rein en zacht als 't licht der sterren,
Dat zalvend neerzijgt en een pooze
Der dagen golving wil versperren!

Willem Gijssels.