Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 6

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 230]

Herdenken

Ik denke nog zoo geerne aan den tijd toen ik U kende
En lange soms aanbidden mogt, wanneer ge me zoo zacht
In uwe lieve oogjes uwe vroome ziele bracht,
En naar mijn mond uw mond in teere zoenen wendde,
O 'k denke nog zoo geerne aan dien wonderlijken nacht

En 'k voele nog uw kussen, uwe lokken, uwe wangen
En 'k hoore nog de woorden die ge in ontvoering spraakt.
En 'tzalige der zuchten die ge juichend hebt geslaakt
Herleeft nu als éen heerlijkheid, éen glorie mijner zangen
Waarin mijn heele wezen van gelukkigheid ontwaakt.

O 'k wil u zoo bewaren, zoo gelieven, zoo gedenken
Uw beeld als heilig voedsel nutten voor het leven dat zoo zoet,
Zoo blijde en zoo diepe daar me weerom zingen doet,
Ik wil u mijn verhevenste, mijn beste droomen schenken
Gij die zoo wonder schoone zijt, zoo wonnig en zoo goed!

Eens mogt ik om uw hoofd mijn teere armen sluiten
En droomen van geluk omstrengeld in uw schoot,
Eens was mijn leven schoon, oneindig goed en groot
En heerlijk als het starrenlicht dat van den hemel buiten
Zoo wonderlijk dien avond deur onze hooge venster vlood.

[p. 231]

 

Ik heb uw lijzig woord in zoet geloof genoten,

 

Ik heb uw warmen zoen in dankbaarheid aanvaard,

 

En beiden heb ik daar als heiligdom bewaard

 

En zingende voortaan in mijne ziel gesloten

 

Gaat heel mijn ruischend lied ten hoogen hemelvaart.

 

 

 

O Gij die mijne liefde zijt, mijn rustelooze pogen

 

Die kunst en poëzije wekt in 't vroedende gedacht,

 

Gij die ik menigmaal omstrengelde en zacht

 

Heb tranen van geluk doen wellen in de oogen,

 

Herleef nu in mijn lied vol eindelooze pracht.

 

 

 

En stijg er mee omhoog ten hoogen hemelluister

 

En zweve wederom gelijk in vroeger tijd:

 

De avond is zoo schoon, zoo zalvend uitgespreid

 

En 'k hoore weer den wind in heilige gefluister

 

Omhelzende den nacht vol wijde zaligheid!

 

 

 

Oscar Six