Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 6

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 170]

Lentestorm

De winden breken met geweld door elke laag
Van 't wolkenschof, geschokt aan flarden klein en kleiner,
Die henen schuivend vóór het toomeloos gejaag,
De hemel openslaan in klaarten ruim en reiner.

De lucht is glanzend puur. Kom, weg nu van de stad!
Naar 't woud, waar 't welkom klinkt uit zachte liefde monden;
Naar 't lentewonder zien, van 't welk ons ieder blad
Een nieuwe zaligheid met blijdschap zal verkonden!

Hoor, 't lang gezongen lied, vernieuwd in 't loofgeweld,
Gezang waarin der tijden stemmen samenvloeien,
Het nadert van zoo ver, toch 'k voel het in mezelf,
Als een gerijpt gedacht, in klanken openbloeien.

Zoo hebt ge in 't eerste menschenhart uw lied geleid?
En laafdet gij gestaag geslachten na geslachten.
O, Lente wonderschoon, in uw milddadigheid,
Bleeft gij met frissche kracht, verwekken nieuwe krachten.

[p. 171]

 

't Is alles één geweld van weelde, één overvloed

 

Van jonge sappen, die tot levensgraagte dwingen.

 

'k Voel hoe mijn enge borst nu ademhalen moet;

 

'k Zie 't menschdom kerngezond naar lenteschoonheid dingen.

 

 

 

Het menschdom!... Storm ruk aan en leg den dwingland neer

 

Die op den dorren stam, nog dorrer takken entte:

 

De winter der beschaving met zijn wereldzeer...

 

Ruk aan en breek de baan voor nieuwe geesteslente!

 

 

 

Willem Gijssels.