Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 6

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 113]

Machteloos

In zwaar maar stil gestap op effen asfaltweg
Te hooren menschengang in haastig stap-gestroefel,
Te voelen vage vlekken langs me in korte strijking
Van doezelende tinten, onontwarbaar voor mijn toegevroren oogen,
Die kilte zuigen uit het laffe winkellicht,
In leugenachtig helderheid-beloven schijnend af
Op aldagsdingen... zóó is mijn straatgeloop.
Maar suffig staren maskert ziedend binnenst,
Waar wil of wat ééns wil was spoort tot daden,
Al was 't met zwiepgeluid mijn stok in vensterglas te striemen
Om kletterslag, gebreek en neergeklink te hooren
En zoo een dam te gooien in den stroom van 't eeuwigzelfde.
Alsof dat komen kon! dat ik mijn onnut-mensch-zijn
Herscheppen zou tot daad, 'tzij booze of brave.
Alsof niet steeds mijn willetje, als echo in een kratermond,
Geslingerd werd in diepre diepten
Om, buiten niet gehoord, in 't ongeziene te versterven.

Amsterdam, 7 Mei 1900.

W. Bonto van Bijlevelt.