Ons Erfdeel. Jaargang 26

Selon que vous Ceriez flamande...

Is het een ziekte, of een afwijking? Zullen we het dan nooit met elkaar kunnen vinden? Hoeft het dat ‘Hollanders’ en ‘Belgen’ als kinderen naar elkaars sproeten (blijven) wijzen?

Wie mat er ooit de kloof tussen 'n Antwerpenaar en 'n Gentenaar? Twee werelden toch. Er is nog geen boekje over verschenen. Máár als Myriam Ceriez uitwijkt naar het barre Noorden dan ligt het zo voor de hand dat ze in dat verre land - gelukkig niet vreselijk alleen - geregeld rooksignalen oplaat vanuit Amsterdam.

M. Ceriez was er uitgenodigd om mee het blad Nieuwsnet op te stoten (het is ondertussen al ter ziele). Haar verblijf in Nederland bood haar bovendien de gelegenheid in Knack wat bovenmoerdijks lief en leed te rapporteren. Wat over Gent en Antwerpen godzijdank onbesproken en ongeschreven blijft, komt vanzelfsprekend wél aan bod als het over ‘Ollanders’ gaat.

Schnabbelend voor het knackebrood blijft niets ons gespaard: leuke en bijna altijd vlotte babbels over krakers, woningnood,

[p. 313]

files, poezen en katten, roken, planten, de onvermijdelijke Jeroen Brouwers. Let wel! Niét chagrijnig. Nee, met een op integratie ingestelde ondertoon.

Het aaneenbreien van al die columns gebeurde met de Franse slag; met een nogal abrupt einde. M. Ceriez vond desalniettemin een porte-manteau om er een pocket aan op te hangen. Moesten die stukjes zo nodig een boek?

Ceriez schrijft ‘leuk’, met zelfs af en toe een literaire vonk. Ze hééft het. A propos, behoren uitwijden (p. 39), editorialen (70), de studies (104), de lopende meter (62) en gymnasium lopen (84) tot het nieuwsnette Nederlands?

Probeer eens het bibeppen, Myriam Ceriez, dáár ligt onzes inziens een toekomst.

A. Caluwaerts.

M. Ceriez, Gebelgd in Amsterdam, Antwerpen/Amsterdam, Manteau, 1982, 117 p.