17e Vlaamse Kultuurdag te Ekelsbeke.
Het Komitee voor Frans-Vlaanderen, het Comité flamand de France, de Michiel de Swaenkring en Menschen lyk wyder kunnen tevreden zijn over de 17de Vlaamse kultuurdag die op 9 juli 1978 in het traditionele kader van het kasteel van Ekelsbeke werd gehouden.
De kontroverse rond de ludieke sfeer waarin de kultuurdag steeds opnieuw hangt, is zo oud als de weg naar Rome. M.i. komt het erop aan dat men er op dergelijke dagen in slaagt de Frans-Vlaamse massa op de been te brengen. Dit is alleen mogelijk als de affiche iets te bieden heeft wat ook de gewone man kan boeien. Zo'n dag organiseren vergt veel nuchtere mensenkennis. De inrichters zijn hun doel niet voorbijgeschoten: de massa wás er, niet alleen voor Willem Vermandere, maar ook voor de volks- en taalkundige bijeenkomst.
De 17de Vlaamse kultuurdag verliep volgens traditioneel patroon. In de voormiddag werd door Georges Decalf de tentoonstelling van een verzameling tekeningen gebaseerd op spreuken en gezegden uit de volkstaal, een uiterst verzorgde makette van de slag bij de Pene (1677) en enkele schilderijen rond het Vlaamse landschap geopend en ingeleid. Daarna volgde een geleid bezoek aan de kerk van Sint-Volkwin die op 11 april 1976 in amper één uur tijd door brand werd vernield en nu bijzonder getrouw is gerestaureerd. Een tweetalige mis rondde traditiegetrouw het voormiddaggedeelte af.
Voor de namiddag had men als tema de Vlaamse volksgeest gekozen. Gerard de Brabandere hield een kauserie over de tekeningen van Joris Declercq. De rijkdom aan zegswijzen en spreekwoorden in de Vlaamse volkstaal stak schril af tegen de verwoede pogingen van Georges Decalf om ze in het Frans te omschrijven voor één enkele die het misschien niet had begrepen. Robert Hennart, sekretaris van het Comité flamand de France pleitte ter wille van de autenticiteit voor trouw aan de bestaande plaats- en streeknamen, terwijl Nick Neirinck van de Michiel de Swaenkring het had over het tweevoudig doel van het tijdschrift Tijl: enerzijds een Frans-Vlaamse pers oprichten met Tijl als regionalistisch magazine, anderzijds tegen 1980 bij Tijl een bijlage in het Nederlands én het Vlaams verspreiden. Nadat architekt Waldschmidt de restauratie van de kerk had beschreven, stelde Regis Demol de vereniging Menschen lyk wyder voor. Dr. D. Merlevede zorgde voor het slotwoord.
Daarna volgde het tuinfeest met o.a. het optreden van Willem Vermandere die heel goed bleek te beseffen waarom hij precies was gevraagd. Met de kwinkslagen in zijn bindteksten bewees hij ten overvloede dat je de Frans-Vlaamse linguïstische problemen niet altijd streng-beschouwelijk moet benaderen. Het effekt dat Vermandere bereikte was er niet minder om!
Luc Verhaeghe.
Auteursrechtelijk beschermd