recht. Hij komt daardoor in opstand tegen het onrecht in het leven en dat wakkert zijn haat aan tegen zijn oudere broer die elders verblijft. Hij maakt deze broer bij zijn vader verdacht zodat deze hem van zich afstoot. Franz haat ook zijn vader en weet hem te treffen door zijn broer dood te verklaren waardoor de vader naar het zich laat aanzien dodelijk wordt getroffen. De oudere broer Karl vormt een roversbende die Bohemen onveilig maakt. Franz tracht tevergeefs de liefde te winnen van de verloofde van broer Karl, Amalia. Haar afwijzing doet hem steeds verder gaan op de weg van haat. Tenslotte keert Karl terug, staat de vader uit zijn schijn-graf op, maar in uiterste wanhoop heeft Franz zich dan verhangen, de vader sterft nu voor goed en Karl levert zich over aan het gerecht.
Zie daar heel in het kort de vele verwikkelingen in dit Sturm-und Drang drama. Te veel en te bar! Had Schiller maar geluisterd naar zijn oudere tijdgenoot en latere vriend Goethe: ‘In der Beschränkung zeigt sich der Meister’, want ‘De Rovers’ zonder de rovers zou een goed stuk opgeleverd hebben.
Dit geldt zeker voor deze opvoering bij Globe. De scènes in de kamer van het kasteel met zwarte wanden en een grote glazen deur in vergulde lijst op de achtergrond waren boeiend en kwa mise-en-scène zeer ruimtelijk uitgebeeld met een viertal stoelen. In deze scènes is het vooral het spel van Hans Hoes in de rol van de jongste broer Franz, dat indringend en krachtig overkomt. Daarnaast zijn de roversscènes rond broer Karl wel kleurrijk en romantisch kontrasterend maar het werkt meer lachwekkend, ridikuul, dan dreigend of beangstigend. Het was in deze enscènering meer een bonte cirkus-toestand en dat plat branden van steden dat zie je die jongens echt niet aan.
Binnen de zwarte wanden voltrekt zich het drama, en de rest kun je een verteller met wat dia's van oude prenten over moord en brandstichting summier laten toelichten, ook de ridikule schuilgrafscène met de verrezen vader knip je er uit. Dan blijft er een verknipte Schiller over zonder rovers, maar Franz, de prachtige kreatie van Hans Hoes, blijft overeind! En dat is alleszins de moeite waard.
De verwijzing in het programmaboekje naar de Baader-Meinhof groep vind ik een slag in de lucht. Het is veel meer het omgekeerde oud-testamentische bijbelverhaal van de haat van de oudere broers tegen Jozef, een verhaal dat in het stuk ook wordt voorgelezen.
Piet Simons.
Auteursrechtelijk beschermd