Ons Erfdeel. Jaargang 20

Tot gij mij losweekt, dood

Tot gij mij losweekt, dood, in zouten en in zuren,
water en loog, korrel en vlies en stof,
blijf ik mijn afbraak met geduld verduren
en mild gereed liggen tot lof.

Nog daar waar mijn verstand zijn neen heeft moeten zeggen,
en streng bewijst hoe ik ten onder ga,
komt iets in mij zuivere blijheid leggen
tot ik opnieuw vol jubel sta.

Niet op verweer alleen, koppig en ongebroken,
ook op geheim vertrouwen houd ik uit.
Zelfs in de dorre greep, dood, van uw knoken,
zal nog mijn ziel zijn als een bruid.