Ons Erfdeel. Jaargang 20

[p. 380]

Herwig Hensen
Dubbele wortel

Ik ben geen berk waar vogelen in fluiten,
geen populier vol bladgeruis,
ik ben een stoel achter de ruiten,
ik ben een muur, een huis.

Boomgaard en veld liggen als uitgesneden
onder veel afstand en veel sleur.
Ik ben een gang, een laatste trede,
ik ben een toeë deur.

Maar in de roerloosheid van mijn bezinnen,
blijf ik vol grage sappen staan,
hemel waait door mijn ogen binnen,
wind slaat mijn adem aan.

En in het woord dat mij wordt ingegeven,
bijt ik mijn duble wortel bloot:
belofte van uitbundig leven,
bedreiging van de dood.