Thuis bij Hugo Claus.
De nieuwe tragi-komedie ‘Thuis’ van Claus is gesitueerd in Kruishoutem, een plaatsje in Oost-Vlaanderen, (gefingeerd of niet) maar ergens in de buurt van George Vermeersch uit ‘Vrijdag’, dus dicht bij de problemen waarmee Claus zijn geschiedenissen stoffeert. Die problemen zijn de bekende moeilijkheden en konflikten in verband met jongere en oudere generatie, liefde, seks, frustraties en aftakeling. In dit geval: de oudere man, vader Theo Vandaele in relatie tot zijn klagende vrouw, zijn zoon met zijn hippe vriendin met wie hij een vluchtige relatie heeft en de demente eigenaresse van het huis in rolstoel, die elkaar allemaal onder hetzelfde dak vinden. Een echte of vermeende hartinfarkt brengt een plotse ontknoping, waarbij de mooie naakte Sonja heil en troost zoekt bij de seniele oude mevrouw Vergoten in rolstoel enz. enz. Allemaal genoeg ingrediënten voor Claus om er een goed lopend tragisch-komisch toneelstuk van te maken. Een onderhoudend spel met Vlaams-Nederlandse tekst, een soort algemeen beschaafd Belgisch met sterk volkse inslag, levendig en direkt. Alleen al om dit typische taalgebruik en de vlotheid van de korte dialogen is dit stuk interessant. Je kunt er om lachen of huilen, maar er werd meer gelachen, ofschoon er diverse trieste aspekten aanwezig zijn. Of is het stuk toch een spiegel voor jonge meisjes om zich niet met oudere mannen ‘af te geven’? Verpleegsters en gynaecologen of anders het beenhouwersgilde kunnen ook een kort geding aanspannen wegens belediging, want zij worden nog al eens over de hekel gehaald. Of is het allemaal maar ‘gezwans’ zoals vader Vandaele zich nog al eens laat ontvallen? Hoe dan ook, de zaal was zeer tevreden, gehoord het gelach en applaus, dit in tegenstelling tot de kritici die zeer matig waren in hun diverse besprekingen. De lachende Claus, afgebeeld in het programmaboekje, stond achter de schermen en had ook zelf de regie van deze vrije produktie,
waaraan o.a. meewerkte Ank van der Moer en Leo Beyers.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd