Toneelgroep Centrum speelt ‘De babyfoon’.
Dit oorspronkelijke toneelspel van Herman Lutgerink werd door Centrum gebracht onder regie van Peter Oosthoek. Het stuk speelt zich af in het huis van Marleen: bovenverdieping, zicht op balkon, keuken, gang en trap naar boven. Een geluidsinstallatie in de kamer produceert muziek. Het is de avond van de verjaardag van Marleen, vrouwtje dat op scheiden staat, haar man is weg, kind is haar gekoesterd bezit en via de babyfoon wordt door gehuil van de baby het rumoerige avondje met vele vrienden en vriendinnen enkele keren onderbroken. Het geheel is een rommelig feestje met flarden gesprekken, vrijages en aanzetten tot onthullingen. Men praat meestal langs elkaar heen. Een van de meegebrachte kadootjes is een handpoppenspel waarmee een sprookje wordt gespeeld van een ongelukkige prinses, dat voor Marleen, de hoofdfiguur, plotseling ernst wordt. Het feestje wordt onderbroken met een vertoning van vakantiedia's van het toen nog verenigde en verliefde echtpaar op Texel met Marleen in verwachting. Tijdens die diavertoning gaat het licht aan in de zaal en flitst het pauze-bordje op, wat aarzelend verlaten de toeschouwers de zaal terwijl de spelers verder improviseren. Daarna gaat het feestje met veel drank verder en enkele boertige scènes van de dronken Leine maken de gein kompleet. Maar de ondertoon blijft toch navrant. Bij dit alles is zeker in toon en spel invloed van Pinter en Albee aan te wijzen. Het feest gaat uit als een nachtkaars. Iedereen verdwijnt.
Het spel werd biezonder levendig en met veel vaart gebracht en het toneelbeeld van Paul van den Berg was zeer funktioneel. Ekstra vermelding verdient de fraaie rol van Els van Rooden als het eenzame vrouwtje Marleen.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd