De ongelukkige pierewaijer

[p. 1]

De ongelukkige Pierewaijer

Op een Vrolyke Wys.

't Was op een Avond laat,
'k Ging door een Donkerestraat,
Wat zag ik van verre voor myn plyzier,
Het was een Jonkvrouw Venusdier,
En ik keek 'er van verre in huis,
En de Waard die was 'er niet thuis,
Ik zei 'er Waardinne geef my een glas Bier,
Al voor een Meisje van plyzier.

Ik sprak 'er met haar een woord,
En wy maakte een accoord,
Ik zoende haar dikmaals zo menig een keer,
Doch op 't laatst zo kon ik niet meer,
Maar een korte tyd daar naar,
Wierd ik al myn smerte gewaar,
Ik moest myn begeven naar een Chirurgyn,
Om te genezen myn smert en pyn.

Dat Bachus en Venus geslacht,
Heeft my in 't verdriet gebragt,
Maar ik wenschte dat al dat Venusgeslagt,
Maar naar de drommel toe was,
Dan was ik uit al myn leiden uit,
Ik wenschte haar nimmer tot myn Bruid,
Ik leefde zonder zorg en druk,
Maar ach! nu zit ik in 't ongeluk.