De Noordstar. Jaargang 3

[p. 177]

Boschroovers zang.

'k Draeg aen myn zyde dolk en scheê,

Zoo ryk belaên met goud;

'k Leef vry van band, van wet en pligt

En 'k woon in 't Zwarte-woud.

Het veld, de baen, de bron, het slot,

't Valt al myn hand ten deel;

'k Heb 's ridders kruin in 't zand geprent:

Myn voet neep hem de keel.

'k Draeg op myn zyden muts een pluim,

Een speeltuig voor den wind,

Een doodlyk sein voor laf en slaef,

Voor al wie banden mint;

Een roembanier voor braef en vroom:

Ze is rood, zoo rood als 't bloed

Van hen die vielen voor myn stael;

Haer kleur doet 't harte goed.

'k Draeg op myn borst een amulet,

Gebragt van 't Heilig Land.

[p. 178]

 

Een oude monik schonk het my,

 

't Is my een dierbaer pand.

 

'k Onttrok den monik aen den dood;

 

Nooit raek ik 's grysaerds hoofd,

 

Nooit druk ik 't stael op 's vrouwen borst,

 

Op 't kind van kracht beroofd.

 

 

 

'k Draeg aen myn hand een ring. - 't Geschenk

 

Van haer wier lieflyk oog

 

My schooner toont dan 's werelds pracht,

 

Dan 's hemels blauwen boog.

 

Neen, 'k geef hem niet voor 's konings kroon:

 

Hy spreekt aen myne ziel,

 

Hy spreekt my steeds van 't avonduer,

 

Van 't heil dat me eens beviel.

Kortryk. 1842.

r.b. boucquillon.