De Noordstar. Jaargang 3

Aen een meisje.

Hem is het leven zwaer, wie steeds alleen moet lyden,
Wie nooit aen 's vrienden oog een traentje ziet ontglyden,
Dat deelend in zyn' ramp, zyn harteleed verzoet
Wen 't lot hem agtervolgt, en 't wee zyn' ziel doorwroet.
Doch minder bloedt hem 't hart, wie by het folterzuchten
Aen een geliefde borst een zuchtje hoort ontvlugten
Dat hem van min getuigt, uit rein gevoel geteeld. -
Het lyden drukt min 't hart, wen het wordt meêgedeeld. -
Gezegend zy dan 't lot, hoe fel het my ook drukte,
Gezegend, ja, de ramp, waer vaek ik onder bukte,
Bewogen met myn leed, ô Lina, en myn smart,
Schonkt gy uit medely me uw rein en minnend hart.

emm. rosseels.