De Noordstar. Jaargang 2

[p. 46]

Aen eene Onbekende.

Zoeter dan de zoetste akkoorden
Van de windharp, is uw tael;
Zoeter, ja, maer wreeder tevens
Dan des dwinglands dreigend stael.
Uwe stem heeft 't hoogst vermogen
Op myn diep getroffen hart:
- Aen uw voeten neergebogen,
Geeft ze my of vreugde of smart.

Ryker, meisje, zyn uw blikken
Dan de lieve regenboog;
Maer geen kluister kan zoo prangen
Als uw zielverrukkend oog.
'k Volg u na, waer gy moogt dwalen,
'k Bind aen u myn wanklend lot.
- Wen uw oog op my komt dalen,
Zyt ge my zoo veel als God.

Meisje lief, ik ken de zoetheid
Van uw stem, haer zachten toon;
'k Voel de kracht van uwe blikken,
'k Voel 't betoovrend van uw schoon;
Maer wie zyt gy? Zulke bloemen
Prykten nimmer in dees dal?
- Moet men geest of sylf u noemen?
Liet gy 's afgronds sombre hal?

Neen, ô neen, de duisternissen
Waren nooit uw vaderland;
Maer gy daeldet uit den hoogen,
En, Gods heilige afgezant,
Serafyn met gouden vleuglen,
Bragt gy my een liefdezoen,
Wist myn' aerdschen drift te teuglen
En in weelde 't hart te voên.

b.b.

Mei 1841.