Ons inzigt is hier niet onze tael in hare verschillende tydvakken natespeuren, noch te onderzoeken de wederwerking welke de een, op de ander hebben uitgevoerd, de gebeurtenissen en de letterkunde, de staetkundige standhouding en de wending der leeroefeningen, de maetschappelyke ondernemingen en het beoefenen des geests, de zeden en de volksbeschaving en verlichtingen; neen! deze bemerkingen zouden al te langdradig zyn en van te groot gewigt om niet geleerdelyk nagegaen te worden. Alleen zullen wy doen opmerken om min of meer den laster, welken sommigen op onze noordertalen trachten te werpen, wegtenemen; dat onze tael met die der andere noordsche tongvallen zoo ryk aen vinding geweest is als wel die der zuidervolken. Het zyn immers de noordertalen, welke het eerst aen de Ridderpoezy het leven gegeven en dezelve gansch Europa door verspreid hebben; want, bemerken wy het wel, in vroegere eeuwen, was de vorm der letterkunde algemeener dan wel in onzen tyd; en het volk dat dus invloed op de letteren had, moest zeker geen der minst beschaefde en geleerde volken zyn.
In latere tyden echter verloor onze nederduitsche tael veel van haer aenbelang en heerlykheid. De gedurige inlandsche beroerten en nog meer de vreemde beheersching hielden onze ryke Moedertael ten gronde gebukt en dreigden elken oogenblik haer den doodsteek te geven. Het scheen als of de spraek onzer vaderen allengskens onder ons verdwynen moest en door eene andere, ten onregte meer geprezene vervangen worden. Wy moesten by vreemde volken om eenen nieuwen naem gaen vragen, en eene eeuw later zou men te vergeefs eenen Vlaming op onzen bodem gezocht hebben. Die groote stam, welke van het diepste der tyden af zoo veel helden in oorlog, in kunsten en in wetenschappen heeft voortgebragt, moest met ons uitsterven!
Maer neen - er lag in het hart der Vlamingen nog een edel gevoel van eigen volksbestaen verborgen. Het was nog niet