Noordnederlandse Historiebijbel
(1998)–Anoniem Noordnederlandse Historiebijbel–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 212rb]
| |
meesters, omdat si hem dien droem beduden souden. Doe die meesters dien droem verstaen hadden, doe seiden si dat sijn dochter een kint crigen soude. Ende dat soude heer worden over al sijn conincrijc ende soude hem verdriven. Doe dochte Astrages hoe hi dat benemen mocht. Ende hi gaf sijn dochter enen armen ridder tot enen man ende hieltse in sinen hove. Ende hi docht dat eens arms ridders kint die macht niet en soude mogen crigen, dattet hem soude mogen verdriven. Het gesciede daerna dat die dochter een kint creech ende dat was een knechtgin. Doe duchtede Astrages noch of dat kint hem verdriven mochte. Ende dat jonge kint nam hi ende gaft enen ridder ende beval hem dat hi dat kint doden soude. Die ridder ontsach hem dat jonge kint te doden. Ende hi gaft sinen heerden ende hi hiet hem dat kint te dregen in der wildernisse. Ende hi leidet onder enen boem. Doe quam daer een hont tot den kinde ende soechde dat kint ende bescermdet voir die dieren ende voir die vogelen. Doe die heerde thuysquam, doe hadde die heerde sijn wijf een doot kint gecregen. Ende si vraechde haren man waer hi geweest hadde. Hi weigerdet haer te seggen. Mer si bat hem also seer, dat | |
[Folio 212va]
| |
hijt haer seide: dat hi een scoen kint in der wildernisse gedragen hadde dat hem sijn heer gaf dat daer sterven soude. Doe seide des heerden wijf: "Och, haelt mi dat kint; dat wil ic houden voir mijn kint." Die heerde ghinc in der wildernisse om dat kint. Ende doe hi totten kinde quam, doe stont daer een hont over dat kint ende soechdet. Doe nam die heerde dat kint ende droecht sinen wive. Ende doe dat wijf dat kint nam, doe loecht op haer. Ende dat wijf creech dat kint lief ende noemdet Sparcatus; dat is te seggen `een hont'. Dat kint wies seer ende wort vroem ende starc. Ende alst mit anderen kinderen ghinc, so sloecht die kinderen ende nam hem dat si hadden. So quamen die kinder thuys ende claechden over Sparcatus. Ende als hem dan die heerde versprac die hi waende dat sijn vader was ende hem vraechde waerom dat hi die kinder sloech, so seide Sparcatus: "Ic woudse slaen ende nemen hem dat si hadden." Want hi was haer heer ende haer coninc. Ende dat gesciede also voel, dat die claech ten lesten voir den coninc quam. Doe dede die coninc Sparcatus voer hem brengen. Ende die coninc vraechde hem waerom dat hi der luden kinderen also sloech. | |
[Folio 212vb]
| |
Doe andwoerde Sparcatus clokelic ende seide: "Here coninc, ic wilse slaen, ic en wilt nyement vragen, want ic ben haer coninc. Ende al dat si hebben, dat is mijn. Ende dat wil ic hem nemen." Doe sach die coninc Astrages dat kint wonderlic an. Ende hem dochte dat sijn aensicht gelijcte sijn geslacht. Doe dede die coninc dien heerde tot hem halen die sijn vader hiet wesen. Ende hi vraechde hem heymelic of Sparcatus sijn kint was. Die heerde was vervaert, omdat Sparcatus die kinder also geslegen hadde. Ende hi seide den coninc hoe hi mit den kinde gevaren hadde. Doe vernam die coninc Astrages wel dattet sijn dochter kint was. Doe geboet hi den heerde dat hi dat kint daer laten soude ende dat hi nyement van den kinder seggen en soude. Doe ghinc die heerde thuys ende Sparcatus bleef in des conincs hof. Doe docht Astrages om den droem ende hoe hi hem beduyt was ende meende, omdat Sparcatus seide dat hi coninc over die kinderen was, dattet daermede gedaen was ende dat hi hem niet verdriven en soude. Ende dienselven ridder die hi dat kint bevolen hadde te doden, die beval hi hem nu dat kint te bewaren. Ende hi verboet hem dat hi dat kint niet en soude leren riden noch manlicheit hantieren. Daerna doe nam die coninc des selves | |
[Folio 213ra]
| |
ridders kint ende dode dat ende dede dat vleis van den kinde koken ende gaft den ridder te eten. Doe seide die coninc tot den ridder: "Weet gi wel wat gi gegeten hebt?" Die ridder seide: "Ic hebbe vleis gegeten dat wel gecoect was." Doe seide die coninc: "Gi hebt uwes selfs kint gegeten." Doe was die ridder bedroeft ende vraechde den coninc waermede dat hi dat verdient hadde. Doe seide die coninc tot den ridder: "Ghedenct u niet dat ic u eens een jonc kint gaf te doden? Ende dat en dode gi niet. Ende datselve is Sparcatus die mit u woent. Daerom heb ict u gedaen." Ende Astrages meende dat die ridder Sparcatus weder doden soude, mer die ridder hieltet heymelic in sijnre herten also lange, dat Sparcatus te manne gedegen was. Ende hi was cloeck ende manlic. Die coninc Astrages die sende den selven ridder te striden mit Sparcatus jegen sijn vianden. Ende si hadden victori ende verwonnen haren vianden. Doe docht die ridder dat die coninc hem sijns selves kint teten gegeven hadde. Hi claechde dat alle sine vrienden. Ende hi hiet hem allen dat si Sparcatus kyesen souden tot enen coninc, want hi was recht erfnaem van den rijc van Persen. Doe coren alle die heren ende al dat gemeen volc Sparcatus tot enen coninc van Persen. Ende si noemden hem Tyrus; dat is te seggen | |
[Folio 213rb]
| |
`erfnaem'. Doe dat die coninc Astrages vernam dat sijn dochter soen coninc gecoren was van Persen, doe sende hi Darius, sijn wijfs brueder, des conincs soen van Assyerien, te stride jegen Tyrus ende jegen die van Persen. Ende doe Darius mit die van Meden in Persen quamen, doe wonnen die van Meden dat velt ende die van Persen weken. Doe dat die wiven sagen uut dier steden, doe liepen si hem jegen ende namen hoer cleder op ende toechden haer naecte lijf ende riepen: "Waer wil gi wesen? Wil gi weder in uwer moeder lichaem?" Doe keerden hem die van Persen omme van scaemten ende vochten cloeclic ende verwonnen die van Meden. Doe maecte Tyrus een overdracht mit Darius, sinen oem, ende gaf hem dat conincrijc van Meden. Mer waert dat Darius storve, so sout weder an Tyrus comen ende niet an Darius kinderen. Ende doe bleven si vrienden onderlinge. Ende hi bleef coninc van Persen ende Darius bleef coninc van Meden. |
|