Noordnederlandse Historiebijbel

[12]

Doe riep Thobias sinen soen tot hem ende seide: "Soen, wat mogen wi best desen man geven, die mit u heeft geweest?" Doe seide Thobias tot sinen vader: "Wat loen sellen wi hem geven? Hi hevet mi gesont geleet ende weder gebrocht. Dat gelt haelde hi van Gabelus. Ende hi heeft mi een wijf doen nemen. Ende van den wive heeft hi den viant verdreven. Ende hi maecte hare ouderen grote vroechde. Ende mi halp hi van die verslindinge des visschen. Ende u heeft hi siende gemaect. Ende overmits

[fol. 204rb]

hem so sijn wi alles guets rijc geworden. Wat mogen wi hem hier best voer doen? Mer vader, ic bidde u dat gi hem biddet die helft te ontfangen van den guede dat hier gebrocht is." Doe riepen si den jongelinc ende seiden tot hem: Si wouden hem lonen na haer vermogen. Ende si baden hem of hijs genaem waer, dat hi naem die helft van al den guede dat si gebrocht hadden.

Doe seide die engel heymelic tot hem: "Ghebenedijt Gode, den Here van den hemel, ende beliet Hem voir al dat leven, want Hi u gedaen heeft na sine grote genadicheit. Het is guet verswegen des conincs verholentheit. Mer het is eerbaerlic ende behoerlic die wercken Gods te openbaren ende te belien. Dat gebet is guet mitten vasten. Ende die aelmis is beter dan enen vergulden scat verborgen, want die aelmis verlost die mensche van der doot. Si suvert die mensche van sonden. Si doet vinden dat ewige leven. Mer die sonden sijn altoes quaet. Haet die in uwer sielen. Ic kondige u die waerheit. Ende ic en sel u nu niet verhuden mijn verholentheit. Doe gi mit tranen u gebet deet ende gi die doden begroeft ende

[fol. 204va]

uwe maeltijt daerom liet - des dages verborge gise in uwen huse ende des nachts groef gise -, doe offerde ic u gebet voir Gode. Want gi God behagelic waert, daerom wast noet dat Hi u in becoringe proefde. Mer nu heeft mi God gesent dat ic u soude genesen ende Sara, u soens wijf, van den viant verlossen. Ic ben die engel Raphael, een van den sevenen die voir Gode staen."

Doe si dat hoerden, doe worden si vervaert ende vielen al bevende neder ter aerden op haer aensicht. Ende die engel sprac tot hem ende seide: "Vrede si mit u. Ende versaecht u niet, want die wijl dat ic bi u was overmits den wille Gods - gebenedijt Hem ende loeft Hem -, doe scheen ic mit u te eten ende te drinken. Mer ic gebrukede ene onsienlike spise die van den menschen nye gesien en wort. Het is nu tijt dat ic wederkere, want ic u van Gods wegen vertroest hebbe. Ghebenedijt Gode ende vertellet alle sine wonderlicheit." Doe hi dat geseit hadde, doe wort hi van haer jegenwoerdicheit genomen. Ende niet meer en sagen si hem. Doe lagen si drie uren op haer aensicht ende dancten Gode. Daerna stonden si op ende vertelden alle

[fol. 204vb]

die wonderlicheit.