gi wesen, want gi sijt een guets mans soen." Ende Anna, sijn wijf, ende Sara, sijn dochter, worden screyende van bliscappen, omdat si haer neve sagen.
Doe si een wijl tijts tesamen gesproken hadden, doe hiete Raguel een vet weer slaen ende een warscap bereiden. Ende doe si souden gaen ten eten, doe seide Thobias: "Huden en sel ic hier niet eten noch drinken, gi en vestiget mi mijn bede dat ic u bidden sel." Doe seide Thobias: "Ic bid u dat gi mi loeft te geven Sara, u dochter."
Doe Raguel dat hoerde, doe wort hi versaecht, want hi wiste wel dat die seven mannen gesciet was. Ende hi duchte dattet dese oec gescien mochte. Ende doe hi sweech ende geen andwoert en gaf, doe seide die engel: "Raguel, en ontsiet u niet, want si boert hem mit recht tot enen wive, want hi Gode vreset. Daerom en mach si anders nyement hebben." Doe seide Raguel: "Ic en twivel daer niet an, God en heeft mijn gebet gehoert ende mijn tranen voir sijn aensicht ontfangen. Ende ic gelove dat u Gode daerom tot mi heeft doen comen, omdat si enen man soude hebben van haer geslacht van Moyses wet. Ende daerom en twivelt mi daer niet an, ic en wilse hem gaerne geven." Ende doe nam hi sijnre dochter rechterhant ende gafse Thobias ende seide:
Auteursrechtelijk beschermd