Noordnederlandse Historiebijbel
(1998)–Anoniem Noordnederlandse Historiebijbel–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 171ra]
| |
geven. Ende genoecht u daer niet mede, so sel ic u also voel gelts geven als den wijngaert waerdich is." Doe seide Naboth: "Here coninc, en weest niet vertorent. Dien wijngaert die mijn vader my geerft heeft, die en wil ic u niet geven." Die woerden nam Achab in onwaerden ende wort seer toornich. Ende hi ghinc leggen in sijn camer opt bedde ende keerde sijn aensicht ter weech waert ende en woude niet eten. Doe ginc Yesabel, sijn wijf, tot hem ende seide: "Wat is u dat gi aldus bedroeft sijt ende niet eten en wilt?" Doe seide die coninc Achab tot sinen wive: "Ic bat Naboth om sijn wijngaert, dat hi mi die geven wou. Ic soude hem daer gelt voir geven of enen anderen wijngaert. Doe seide hi: `Ic en wil u mijn wijngaert niet geven.'" Doe seide sijn wijf Yesabel tot hem: "Dat is enen groete saec geseit jegen den coninc van Ysrahel. Staet op, eet ende weest starc van moede. Ic sel u Naboths wijngaert geven." Doe screef Yesabel enen brief uut den naem van Achab ende segelden mit Achabs vingerlinc. Ende si seinde die tot die rechteren ende tot die edelste van dier stede daer Naboth woende. Ende aldus hielt den brief in: "Vergadert die edelste van dier stede ter vierscaer. Ende set Naboth daer bi den eersten. Ende biet dan dat volc te vasten. Ende dan sellen daer twee van Belyals kinderen voir dat | |
[Folio 171rb]
| |
recht comen ende tugen enen valschen tuge over Naboth, dat hi die doot verdient heeft. Ende al gebenedijt hi God ende den coninc, gi selt hem uutleden ende stenen hem ter doot." Ende die rechteren ende die burgers van der stede die deden also als den brief inhielt. Si vergaderden dat recht ende dat gemeen volc. Ende si deden Naboth bi hem sitten. Ende doe gheboet men dat volc te vasten. Ende doe hadden si twee valsche tugen jegen Naboth over geset. Ende doe stonden daer twee duvelsmannen op ende tugeden over Naboth, dat hi die doot verdient hadde. Ende Naboth die gebenedide God ende den coninc, mer ten mocht hem niet baten. Men lede hem uut ende men steenden ter doot. Doe seinden si een bode tot Yesabel dat Naboth doot was. Ende doe Yesabel verhoerde dat Naboth gesteent ende gedoot was, doe ghinc si tot Achab ende seide: "Staet op ende besit Naboths wijngaert. Hi en wouden u mit rusten niet geven ende hadde daer gelt of ontfangen. Ende nu is hi doot ende en heeft daer niet voir." Doe Achab hoerde dat Naboth doot was, doe stont hi op ende ghinc in Naboths wijngaert. Ende hi besatten voir sijn eygen. Doe sprac God tot Helyas ende seide: "Staet op ende gaet tot Achab, den coninc van Ysrahel, in Samarien. Ende hi besit Naboths wijngaert. Sect hem | |
[Folio 171va]
| |
mijn woerden. Helyas ghinc tot Achab ende seide tot hem: "Dit seit God, die Heer: `Gi hebt Naboth gedoot ende gi besit sinen wijngaert.' Ende God seit: `In die stede daer die honden Naboths bluet licten, aldaer sellen die honden u bloet licken.'" Doe seide Achab tot Helyas: "Waer heb gi my ye gevonden dat ic u viant was?" Doe seide Helyas: "Ic hebbe nu mijn viant gevonden. Omdat gi van God gesceiden sijt ende hebt afgoden angebeet die u wijf van Amorreen gebrocht heeft, daerom sel God quaet op u senden ende doen u huys verslaen ende vergaen, gelijc dat Hi Yeroboams huys dede vergaen, want gi hebt die van Ysrahel doen sondigen. Ende van Yesabel seit God datse die honden sellen eten in den acker. Ende sterft Achab in der steden, die honden sellen sijn vleis eten. Ende sterft hi in den acker, die vogelen sellen sijn vleis eten." Doe Achab die woerden hoerde, doe was hi bedroeft ende scoerde sijn cleder ende toech een haren cleet an sijn lijf. Ende hi vastede ende hi sliep in enen sac. Ende hi ghinc mit bloeten hoefde. Doe God die oetmoedicheit sach, doe seide Hi tot Helyas: "Omdat Achab hem veroetmoedicht voir Mi, so en sel Ic in sijn dagen geen quaet op hem senden. Mer in sijnre kinderen dagen so sel sijn huys vergaen." |
|