Noordnederlandse Historiebijbel

20 capittel

Doe quamen die kinder van Ysrahel mit haren scaren in die eerste maent van dien jaer; aldaer bleef dat volc leggen in Cades. Ende

[fol. 62vb]

aldaer starf Maria, Moyses suster, ende wort daer in een speluncke begraven.

Doe hadde dat volc gebrec waters ende ghingen tot Moyses ende tot Aaron ende seiden: "Och, of wi mit onsen bruederen gestorven waren! Waerom heb gi ons in dese woestijn gebrocht? Wij ende onse beesten sellen hier sterven van dorst. Waerom heb gi ons uut Egipten geleet in dese woeste stede daer men geen vruchten saeyen en mach ende daer geen vigen, noch wijngaert, noch appelen van garnaten wassen? Ende wi en hebben hier geen water te drincken." Moyses ende Aaron die sceiden van den volc ende ghingen in die tabarnakel ende baden God an ende seiden: "Och, Here God, hoert dat ropen van uwen volc ende doet op uwen scat der fonteynen des levenden waters, opdat gestilt mach worden die murmuracie des volcs." Ende doe openbaerde daer die glorie Gods. Ende God seide tot Moyses: "Neemt u roede ende vergadert dat gemeen volc voer den marmarsteen; die sel u water geven." Moyses nam die roede die in der arken lach. Ende hi vergaderde dat gemeen volc ende ghinc mit Aaron ende mit den volc voer den steen. Doe verhief Moyses sijn hant ende seide tot den volc: "Hoert, gi rebelle ende ongelovich volc! Mogen wi u

[fol. 63ra]

niet van desen steen water geven?" Ende doe sloech Moyses mit der roeden op den steen. Ende daer en quam geen water uut. Doe twivelde Moyses ende Aaron. Ende doe sloech Moyses noch eens op den steen mit guet betrouwen. Ende doe quam daer water uut den steen mildelic. Ende daerof dranc dat volc ende die beesten.

Doe seide God tot Moyses ende tot Aaron: "Omdattu twivelste ende Mi niet en geloefste ende gi Mi niet en heilichde voer den volc, soe en sel gi dit volc in dat lant niet leiden, dat Ic hem geven sel." Ende dat water wort genoemt dat Water der wedersegginge. Doe bleef Moyses mit den volc van Ysrahel leggen in Cades.

Doe sende Moyses boden an den coninc van Edom, die hem aldus toespraken ende seiden: "Wij sijn bruederen der kinderen van Ysrahel ende gi, want wi sijn gecomen van Jacob ende gi sijt van Esau, sinen bruederen, gecomen. Daerom, bekent, hoe onse voirvaderen togen in Egipten ende woenden daer een lange tijt ende hadden daer groet verdriet. Ende wi riepen an God ende God hoerde ons ende sende ons sinen engel, die ons uut Egipten geleet heeft hier in der woestinen. Ende nu bidden wi u, of gi ons wilt oerlof geven te trecken doer u lant. Wy en sellen doer u ackeren niet gaen, noch doer u wijngaerden; noch wi en sellen uut uwen putten niet

[fol. 63rb]

drincken. Mer wi sellen den rechten wech houden. Ende drinken onse beesten uut uwen putten, dat sellen wi vergelden. Ende wi en sellen niet toven mer rasch doertrecken." Doe seide die coninc van Edom: "Gi en selt doer mijn lant niet trecken." Ende die coninc van Edom vergaderde sijn volc ende woude die kinder van Ysrahel uut sinen lande keren. Doe dat Moyses vernam, doe en woude hi jegen hem niet vechten, mer hi toech mit sinen volc van Cades ende quam an den berch van Hor.

Doe sprac God tot Moyses ende seide: "Aaron en sel int lant niet comen, dat Ic die van Ysrahel geven sal, want hi mijn woerden niet en geloefde van dat Water der wedersegginge. Neemt Aaron ende sinen soen ende leetse opten berch Hor. Ende doet hem sijn biscopscleder uut ende doetse Eleazarus, sinen soen, an, want Aaron sel daer sterven." Moyses dede alsoe als hem God geboden hadde ende lede Aaron ende Eleazer voir al dat volc opten berch ende toech Aaron sijn cleder uut ende toechse Eleazarus, sinen soen, an. Ende doe bleef Aaron doot opten berch Hor ende wort begraven in Maceronta. Ende dat gemeen volc sach dat Aaron doot was. Doe bescreiden si hem 30 dagen lanc. Ende

[fol. 63va]

sijn gesin was bedroeft.