Noordnederlandse Historiebijbel
(1998)–Anoniem Noordnederlandse Historiebijbel–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 60rb]
| |
te wenen ende te ropen ende murmureerden jegen Moyses ende jegen Aaron ende seiden: "Och, of wi in Egipten gestorven waren ende wi in dit lant niet gecomen en hadden! Wi sellen hier mit den swaerde verslegen worden. Ende onse wiven ende onse kinderen sellen gevangen worden. Waert niet beter dat wi weder in Egipten togen?" Ende doe seide die een tot den anderen: "Laet ons enen hertoge kyesen die ons weder in Egipten leden mach." Doe Moyses ende Aaron dat hoerden, doe vielen si op haer knyen voer dat volc ende baden hem dat si also niet spreken en souden. Ende Josue ende Calef die scoerden haer cleder van toorn ende seiden tot die kinder van Ysrahel: "Dat lant dat wi doergaen hebben, dat is onmaten guet. Ende ist dat wi God onderdanich sijn, Hi sel ons daerin leiden ende voeden ons mit melc ende mit honich. Daerom, en wilt niet ongehoersamich wesen uwen God. Ende en ontsiet dat volc niet van dien lande, want wi sellense verslinden als broet dat wi eten. Ende van hem sel gaen alle troest ende alle hulpe. Ende God sel mit ons wesen. Daerom en wilt u niet ontsien." | |
[Folio 60va]
| |
Doe riep al dat gemeen volc daerjegen ende wouden Josue ende Calef stenen ende verdrucken. Doe openbaerde die glorie Gods op die tabarnakel, soedat al dat volc van Ysrahel die claerheit sagen. Ende God seide tot Moyses: "Hoe lange sel Mi dit volc wederspreken ende niet geloven, ende Ic nochtan voel teykenen voer hem doe? Ic selse alle mitter pestilencie verslaen ende maken u heer van voel meer volcs." Doe seide Moyses: "Here, of Gi dat deet ende die van Egipten dat hoerden, daer Gise uutgeleet hebt, si souden seggen: Hi en mocht dat volc int lant niet brengen, als Hi hem gesworen hadde. Daerom heeft Hise gedoot in der woestinen. Daerom, maect groet u stercheit, als Gi gesworen hebt, want Gi sijt vreedsamich ende voel ontfermherticheit is in U. Gi haelt of die boesheit ende die sonden. Ic bidde U: Vergeeft hem die sonden na die groetheit uwer ontfermherticheit." Doe seide God: "Ic hebse vergeven na uwen woerden. Ende voert," seide God, "ben Ic levende God. Ic sel mijn glorie vervollen in dat gemeen lant. Mer alle menschen die mine mogentheit gesien hebben in Egipten ende in der | |
[Folio 60vb]
| |
woestinen ende getelt waren boven 20 jaren, die en sellen int lant dat Ic haer vaders lovede, nymmermeer comen anders dan Josue ende Calef. Mer die kinderen die sel Ic int lant brengen ende die sellent bewonen. Mer die ouders sellen al haer lichamen in der woestinen begraven worden. Ende omdat si 40 dagen dat lant besagen hem te bereiden ende daer niet in en wouden, so sellen si 40 jaer dwalen in der woestinen. Ende die 10 mannen die dat lant besagen ende dat gemeen volc ontriet in dat lant te trecken, die sellen haestelic doot bliven." Doe ghinc Moyses ende seide den gemenen kinderen van Ysrahel al dat hem God geseit hadde. Doe waren si alle bedroeft ende screyden seer. Ende siet, des morgens waren si vroech op ende ghingen tot Moyses ende seiden: "Wi hebben ghesondicht jegen God, mer wi sijn nu bereit in dat lant te trecken, als God geseit heeft." Doe seide Moyses: "Waerom en volbrocht gi die woerden Gods niet, doe God mit u was? Wilt daer nu niet in trecken, want God en is mit u niet, opdat gi niet en valt onder u vianden." Doe toech daer voel van den volc int gebercht. Ende die van Amelech ende die van Cananeen quamen jegen hem ende verslogense ende verjaech\dense | |
[Folio 61ra]
| |
in der woestinen daer die tabarnakel stont. |
|