die handen uwer vianden. Ende als gi worscapt of hoechtijt hout, so blaset die trompetten. Als gi sacrificie doet, denct dan om uwen Here, uwen God.
In dat ander jaer ende in die ander maent op den 20sten doe hief die wolken op van die tabarnakel. Ende men blies die trompetten. Doe was al dat volc in roer om te reysen, elc onder sijn prince, ende die levyten, elc in haren dienst.
Doe seide Moyses tot Odab, sijns wijfs broeder: "Trecket mit ons tot den steden die ons God geven sal. Wy sellen u vrientscap doen." Doe seide Odab: "Ic en wil niet mit u gaen, mer ic wil trecken int lant daer ic geboren ben." Doe seide Moyses: "En wilt ons niet laten, want gi kent die woestijn ende gi weet best, waer wi die tabarnakel setten mogen. Daerom, weest onse leider. Ende ist dat gi mit ons reyst, van dat beste dat ons God ghift, dat sellen wi u mededelen."
Doe hieven die levyten die tabarnakel op ende reysden. Doe seide Moyses: "Here, staet op ende vervaert uwe vianden, opdat si vlien van uwen aensicht, die U haten." Doe togen si drie dachvaerden van den berch Synay. Ende daer setten si die arke