Noordnederlandse Historiebijbel

14 capittel

Het wort coninc Pharo geseit dat alle die

[fol. 41ra]

kinder van Ysrahel uut Egipten waren getogen in der woestinen. Doe seide Pharo: "Wat willen wi doen? Laten wi die kinder van Ysrahel van ons trecken, wie sel ons dan dienen?" Doe vergaderde Pharo voel volcs ende nam 600 wagenen mit volc, 50.000 man te paerde, 200.000 man te voet. Doe die kinder van Ysrahel dat volc sagen comen, doe waren si vervaert ende seiden tot Moyses: "Waerom en liet gi ons niet sterven in Egipten, opdat wi daer mochten begraven worden? Gi hebt ons daeruut geleet. Nu sellen wi hier sterven in der woestinen. Seiden wi u niet: Gaet gi uut Egipten ende laet ons hier in onsen dienst bliven? Hadde dat niet beter gheweest, dan wi hier nu sellen sterven in der woestinen?" Doe seide Moyses tot dat volc: "Wilt niet vervaert wesen. Mer gi selt die mogentheit Gods huden sien. Die en sel gi voertan niet meer sien, want God, die Heer, die sel voir ons vechten."

Doe seide God tot Moyses: "Wat roep gi an Mi? Heft op u roede ende reyct u hant totter see: si sellen sceiden. Ende leet die kinder van Ysrahel daerdoer mit drogen voeten. Pharo sel u volgen mit sinen wagenen ende mit sinen gesin. Ende si sellen daer alle in verdrenken." Die engel Gods stont tusschen den kinder van Ysrahel ende coninc Pharo mit enen vuerige calumpne

[fol. 41rb]

des nachts ende des dages mit enen witten wolken. Mer voir die van Egipten wast al donker. Doe recte Moyses sijn hant totter zee waert. Ende daer quam een sterke wint ende woey al den nacht, soedat daer een wech in der zee gemaect wort. Ende dat water stont oft tusschen twee mueren gestaen hadde. Des morgens geboet Moyses den kinder van Ysrahel, dat si over dat Meer gaen souden, dat outste geslacht eerst ende daerna volgede die ander. Ende voir elke geslacht was daer een wech bereit. Ende Moyses ghinc selve voir. Mer Rubens geslachte en dorste hem niet volgen, noch Symeons geslachte, noch Levijs geslachte. Mer Judas geslacht trat eerst in ende volgede Moyses. Ende daermede verdiende Judas geslacht die heerscappie over hem allen. Ende van Judas geslacht wort Cristus geboren. Doe die kinder van Ysrahel over dat Meer waren, doe volgede Pharo mit al sijn gesin. Ende doe dedet God regenen, donren ende blixemen. Ende die wagenen vielen omme. Doe seiden die van Egipten: "Laet ons vlien: God vecht voir die kinder van Ysrahel."

Doe seide God

[fol. 41va]

tot Moyses: "Reict u hant uut totter zee." Ende Moyses reicte sijn hant uut mitten roede ter zee waert. Ende dat water vergaerde ende vervolde, alst eerst was. Ende coninc Pharo mit al sinen gesin, wagenen ende paerden ende al sijn volc verdranc, datter niet een en ontghinc. Doe dat die kinder van Ysrahel sagen, doe waren si vervaert ende ontsagen Gode ende geloefden in Hem ende in Moyses, sinen knecht. Doe dancte ende lovede Moyses ende die kinder van Ysrahel Gode ende songen desen psalm ter eren Gods, die Moyses doe maecte.