Noordnederlandse Historiebijbel

42 capittel

Doe verhoerde Jacob,

[fol. 26vb]

Josephs vader, dat men in Egypten coren vercoft. Doe seide hi tot sinen kinderen: "Ic verhoer dat men tarwe vercoept in Egypten. Trect daer, want wi hebbens noet ende coept ons tarwe, opdat wi mogen leven." Doe togen die 10 van Jacobs kinderen in Egypten mit sacken, mit wagenen ende mit beesten. Ende Benyamin die bleef bi sinen vader. Die bruederen quamen in Egypten mit anderen luden om coren te copen. Si worden tot Joseph ghewijst. Doe si voir Joseph quamen, doe negen si hem toe ende vraechden hem of hi hem coren vercopen woude. Doe Joseph sinen bruederen sach, doe kende hi hem wel, mer si en kenden Joseph niet. Doe sprac hem Joseph herdeliken toe ende vraechde, waen si quamen. Si seiden dat si quamen uut dat lant van Canaan om coren te copen. Doe gedocht Joseph den droem, die hem eens droemde. Ende hi seide tot sinen bruederen: "Gi sijt verspiers ende coemt hier om dit lant te verraden." Doe seiden si: "Heer, wi en sijn geen verspiers, noch verraders, mer wi sijn u knechten ende comen hier om coren te copen. Ende wi sijn eens mans kinderen. Ende wi comen om vrede ende wi en comen om geen quaet." Doe seide Joseph: "Het is al anders: gi sijt heymelic gecomen om dit lant te verspien." Doe seiden die bruederen: "Wi sijn 12 bruederen van enen vader ende wonen int lant

[fol. 27ra]

van Canaan. Onse joncste broeder is bi onsen vader gebleven ende die ander is gesceiden." Doe seide Joseph: "Dat is also, mer ic segge: gi sijt hier gecomen om dit lant te verspien. Mer omdat gi dat bewisen selt mit der waerheit, dat gi sect, so sel gi coninc Pharo gevangen bliven. Ende gi en selt van hene niet sceiden, eer u joncste brueder hier is. Sent een van u allen om hem. Gi moet gevangen bliven, waent hi comt, opdat men weten mach oft waer is of logen, dat gi geseit hebt. Anders, so seit u Pharo an dat gi verraders sijt." Ende doe dede Joseph sijn 10 brueders sluten in enen kercker 3 dagen lanc. Des dorden dages doe dede hise uut der kercker voir hem brengen. Ende hi seide: "Ic ontsie God u meer vrees an te doen. Mer doet dat ic geseit heb, so moech gi leven. Mer een van uwen bruederen sel hier in der kercker gevangen bliven. Die ander sellen gaen mit haren coren thuus ende tot haren vader varen. Ende sent mi uwen joncsten brueder, so mach ic vernemen of gi liecht dan of gi waersegt, opdat gi niet gedoot en wort." Doe seiden die broederen: si souden also doen. Ende doe spraken si onderlinghe tot malcander ende seiden: "Mit recht liden wi dese vrese, want wi in onsen brueder gesondicht hebben, want wi sagen den anxt,

[fol. 27rb]

die hi hadde voir die doot. Ende hi smekede ende badt ons ende wi en wouden hem niet horen. Daerom comt nu dit verdriet op ons." Doe seide Ruben: "Dit seide ic u tevoren: dat gi dat kint niet doden en sout. Mer gi en wout my niet horen ende nu ondervint gi die wraec van hem." Joseph verstont alle die woerden, mer si en wisten dat niet. Mer hi ghinc van hem ende screyde van medogen. Ende doe quam hi weder tot hem ende nam Symeon ende sloet hem in den kercker in haer jegenwoerdicheit. Ende doe geboet Joseph sijn dienres, dat men die ander bruederen tarwe soude meten ende steken elc sijn gelt weder in sijn sac. Ende die knechten deden also. Doe quamen si mitten coren int lant van Canaan tot Jacob, horen vader. Ende si vertelden hem al dat hem gesciet was ende seiden: "Die here van den lande die sprac ons also herdelicken toe ende seide dat wi verspiers waren. Wy seiden dat wi geen quaet en dochten anders dan wy om coren quamen ende dat wi 12 broeders waren van enen vader. Mer die een was versceiden ende die joncste was noch bi sinen vader in Canaan. Doe seide die heer: `Dat sel ic ondervinden oft also is. Een van uwen bruederen sel hier bliven ende die ander sellen mitten coren thuus

[fol. 27va]

varen. Ende sent dan uwen joncsten brueder tot ons, opdat ic weten mach dat gi geen verraders en sijt. Ende vinde ic u rechtvaerdich, so sel ic u vry laten gaen.'" Doe si dat geseit hadden, doe ontbant elc sijn sac ende vonden dat gelt in die tarwe legghen. Doe waren si alle vervaert ende seiden: "Wat mach dit beduden, dat ons dit gesciet?" Doe seide Jacob, haer vader: "Joseph ben ic quijt; Symeon leit in den kercker; Benyamin die wil gi my nu ontvoeren. Hoe coem ic in dit verdriet?" Doe seide Ruben tot sinen vader: "Gheeft my Benyamin ende neemt mijn 2 kinderen daervoer. Brenge ic hem niet weder, doot beide mijn kinder." Doe seide Jacob: "Mijn soen en sel niet mit u varen. Sijn brueder is doot ende hi is hier alleen. Ende ic en laten niet van mi sceiden."