Noordnederlandse Historiebijbel

26 capittel

Doe quam daer een duertijt ende honger in den lande daer Ysaac woende. Ende hi toech onder die Palestinen wonen int conincrijc van Gerare, daer Abymelech coninc was. God die openbaerde hem ende seide tot Ysaac: "Trect niet in Egipten, mer blijft int lant dat Ic u wise. Ende Ic sel mit u wesen. Ende Ic sel u gebenedien ende u gheslacht sel Ic dit lant geven. Ende Ic sel vervollen den eet dien Ic Abraham, uwen vader, swoer. Ende Ic sel uwen geslacht vermenichvoudigen als die sterren des hemels. Ende in uwen geslach\te

[fol. 16rb]

sellen alle menschen gebenedijt worden, omdat Abraham Mi onderdanich was ende mijn geboden hielt. Ende hi was gherechtich ende dede dat Ic hem geboet." Ende doe toech Ysaac in dat conincrijc van Geraris.

Ende doe hi in dat lant quam, doe vraechden hem die mannen, wes dat scoen wijf was. Ysaac seide dattet sijn suster was, want hi hadde anxt dat men hem doot soude slaen om haer scoenheit willen. Doe Ysaac daer een wijl tijts ghewoent hadde, doe sach die coninc Abymelech op een tijt doer een veynster, dat Ysaac jockede ende foelde mit Rebecca, sijn wijf. Doe seide die coninc Abymelech tot Ysaac: "Waerom seg gi dat Rebecka u suster is? Waerom liech gi, also het is u wijf?" Doe seide Ysaac: "Mer ic hadde anxt dat men mi om haren willen doot geslegen soude hebben." Doe seide die coninc: "Waerom woud gi ons also bedriegen? Yement van ons allen mocht u wijf genomen hebben ende grote sonde daermede gedaen hebben." Doe geboet Abymelech, dat nyement van al sijn volc en moste Rebecca die hant an haer slaen op die doot. Ysaac bleef in dat lant wonende ende saeyde daer ende creech in enen jaer hondertvout vruchten. God gebenedide hem ende hi creech voel scapen, voel beesten ende voel gesins. Doe

[fol. 16va]

seide die coninc Abymelech tot Ysaac: "Sceit van ons uut onsen lande, want gi voel machtiger sijt dan wi sijn."

Ende Ysaac sceide uten lande ende quam in Barsabee. Ende daer openbaerde hem God in der nachten ende seide: "Ic ben Abraham uwes vaders God. Wilt u niet ontsien, want Ic ben mit u ende Ic sel u gebenedien ende u geslacht menichvoudigen overmits Abrahams mijns knechts willen." Ende Ysaac maecte daer een outaer ende aenbede daer den naem Gods. Ende Ysaac geboet sinen knechten, dat si daer een put souden delven om sijn beesten daeruut te drincken. Doe quam Abymelech, die coninc van Geraris, ende Occosat, sinen vrient, ende Pycol, die prins der ridderen, mit haer gesin tot Ysaac. Doe seide Ysaac: "Waerom coem gi tot mi, een mens die gi haet ende die gi uut uwen lande verdreven hebt?" Doe andwoerden si ende seiden: "Wi hebben gesien dat die Here uwen God mit u is. Daerom comen wi tot u, omdat wi vrede mit u willen maken. Daerom loeft ons, dat gi ons niet en selt misdoen, gelijc dat wi u niet en misdeden, doe gi in onse lande woende." Doe maecte Ysaac een groet maeltijt ende gaf den coninc mit sinen gesin teten ende te drincken. Ende hi vastmaec\te

[fol. 16vb]

die vrientscap. Ende doe togen si mit vrientscap weder thuus.