Noordnederlandse Historiebijbel

8 capittel

Ende opten eersten dach van januarius, doe bleec dat overste van den berch eerst ende dat water minderde altoes. Doe dede Noe een raven uutvliegen om te ondervinden of hi enighe vruchten vonde. Die raven vant doe crengen van doden beesten tot sinen aes ende en quam niet weder. Doe sende Noe een duve uut om te vernemen of sy enige vruchte vant. Doe vloech die duve uut, mer si en vant niet daer si op rusten mocht ende quam weder om haer aes ende om rust ter arken. Na 7 dagen doe sende Noe die duve weder uut. Ende doe quam si des avonts weder ende brocht een groen rijs van enen olijfboem in haren bec. Doe bekende Noe dat dat aertrike begonde te drogen ende was verblijt.

Figuer: Die duve beduut Maria, die voirtbrocht den olijf des vreden, Jhesum Cristum, die ons vertroeste ende brocht ons tot die arke des ewichs levens.

Daerna over 7 dagen doe sende Noe die duve weder uut, mer doe en quam sy niet weder. Ende opten eersten dach van aprille doe ondede Noe die arke ende maectse boven open. Ende hi sach dat al aertrike droech was. Mer hi en dorste niet uut der arken gaen, eer

[fol. 5vb]

dattet hem God hiet.

Een jaer nadat Noe in die arke ghinc, opten 17den dach van meye, doe seide God tot Noe: "Gaet uut der arken mit u wijf ende mit u kinderen, ende mit al den beesten, dyeren ende vogelen. Ende wast al ende menichvoudicht ende vervolt die aerde." Doe ghinc Noe uut der arcken mit alle die daerin waren. Ende Noe maecte daer een outaer ende nam dat sevende paer van den suveren beesten, ende offerdet Gode opten outaer. Ende God sende dat vuer van den hemel, die dat offer verbarnde. Ende daerof quam soeten roke voir God.

Doe seide God tot Noe: "Nymmermeer en sel Ic die aerde vermaledien om der menschen sonden willen als Ic gedaen heb, want van der joncheit der menschen so sijn haer sinnen, haer gedachten ende haer herten bereit tot quaetheden. Daerom en sel Icse niet meer verslaen, als Ic gedaen hebbe. Mer Noe, gi selt saeyen ende maeyen. Het sel wesen cout ende heet, somer ende winter, dach ende nacht. Ende gi en selt nymmermeer rusten noch staende bliven mer altoes gaen."