Nieuwe Wegen. Jaargang 5

[p. 5]

Levenswijsheid.

Welk heimlijk beeld boeit zacht en teer die oude vrouw,
die diep gedoken in haar breede mantelvouw
en hooge kap, schrijdt door de najaarstille straat,
waar 't licht der ondergaande zon een stemming laat
van weemoed en van vreê te zaâm? Welk liefdelicht
wekt nog een monkellach op 't rimplig aangezicht?
Smart het u niet, o vrouw, als in uw ooren, blij
de kreet klinkt van het kind dat spelend stoeit voorbij;
en wekt geen schoon herinnering in uw gemoed
het maagdlijk beeld van 't droomrig meisje dat ge ontmoet?
Vondt zij dan diepe levenswijsheid, levensrust
die schooner, inniger is, als 's jongelings liefdelust?
.......................
Naar 't eenzaam kerkje schrijdt het oudje vcort
waar Jesus' liefde in al haar schoonheid gloort,
en het steeds heul voor iedre smerte vond -
waar, 'lijk een witte bloem op schaduwgrond,
Zijn Godlijk aanzicht rijst in wondren schijn...
.......................
... O oudje, dat daar kunt gelukkig zijn,
en menigmaal, vol huiverend genot,
zijt 't levend altaar van uw liefde-God;
wist gij dat ik, door zooveel drift misleid,
in mijne jeugd uw vroom geluk benijd!

N.C.