Nieuwe Wegen. Jaargang 4

Aan Hermina.

Het loech zoo schoon, mijn liefken, acH!

Het loech zoo schoon zijn lentelacH

En 't voelde niet het snerpend weE

Een wonde dieper als de zeE

Recht door het hart mij striemen... MaaR

Reeds vroeger, vóór ik, minnend, haaR

Mijn leven schonk en liefde - een drooM

Maar was 't eilaas, der tijden strooM

In meêgerukt - wreed foltrend miJ

Is menig smertend leed voorbiJ!

Neen, ons vaarwel was maar schijN

Niet waar? Doch, hoor, zou 't waarheid zijN?

Ach hoor! Klonk daar geen kus mij nA

Aan 't mondje ontglipt van HerminA?

R.B.
1905 Gent.

N.W. Een onzer vrienden uit Gent zendt ons bovenstaande aan Hermina opgedragen acrostichon, hetwelk hij gevonden heeft in de archieven van zijn studentenleven. We nemen het op om zijne eigenaardige zeldzaamheid.