Nieuwe Wegen. Jaargang 4

[p. 50]

Uit het Leven der Planten.
Twaalf schadelijke planten

IV.
Meide.^(*)

Meide is 'n schoone plant, met stinkenden asem, die overal huist, waar ze meester kan spelen boven de vruchten, zooals in klaver en vlas.

Als blad gelijkt ze best op Vinkel (Fr. fenouil). Ze is getand in de bladeren en de fijne vezeltjes hangen 'lijk haren over elkander, doch ze is wat grover getandwerkt dan Vinkel - deze is schooner, rekkelijker, fijntiger en al de slingertjes hangen treurend neer.

De bloeme van meide is al één met deze van Mater (chrysanthemum matricaria) een welriekende plant - alsmede met de bloemen van tonkte (tanacetum vulgare) ook zeer welriekend; al deze bloemen zijn geel gehert en wit gekransd.

Zooals ge ziet, ‘l'habit ne fait pas le moine’ want dezelfde bloem riekt hier als 'n specie en ginder als de peste.

Meide is 'n plaag in vlas en klaver, vooral in enkelendeele klaver en in gevallen vlas.

Wilt ge van meide hooren, wantelt dan eens rond de vruchten in den wiedtijd; ge zult de boeren hooren sermoenen, bachten de kruipende benden: - ‘Vrouwvolk, meide en krokke, krokke en meide, zulle!’

't Is al wel dat er wat meide in het vlas blijft nestelen, als de vrucht vast en sterk opgroeit, doch als ze door sleite of donderweer onderteboven tuimelt, dan schiet de meide boven het vlas; ze groeit wijd en gulzig uit, twintig, dertig, soms veertig centimeters hoog; ze kroonhalst van levenslust en glorie; ze bloeit en zaadt bij de vrechte - en bovenal, ze steelt de zonnestralen, houdt den wind tegen en doet het gevallen vlas rotten, dat het te stinken ligt, onder de stinkende meidebloemen.

Een gevallen vlaschaard, met meide doorschoten, is voor de landelingen een erbarmelijk schouwspel, vooral - en dit begrijpt ge gemakkelijk - voor den eigenaar - en als de kooplieden beginnen rondloopen en die leelijke treuzen-witte-bloemen boven het liggend en te groen-gebleven-vlas zien pronken;- 'n meidehof! mommelen ze- ze korten hunne wegen en gaan elders snuisteren, ofwel, gaan ze tot bij den boer, 't is ‘met 'n rost mes’ dit is: met magere aanbiedingen.

In klaver is meide ook de groote leelijkaard, vooral in flauwe of gevallene klaver. Daar ook speelt ze baas, dat heel de partij één bloemhof is: 't is al hemel en wit en geel dat ge ziet; en stinken! Doch vooral spreit die pakkende geur hem rond, als de koeier de pik in de

(*) Anthenis Catula.

[p. 51]

klaver slaat en zijn bondels - de koeiepillen - uitwindt, dan straalt de straffe reuk en hij bijt in de muqueuse.

De koeien rieken het ook en ze greinzen naar dien kost; ze stuiken met de muile de bondels open, verlezen er de klaverstaaltjes uit - en zit er wat meide tusschen, ze rollen hun mondsvol weg en weer over de tong, tot ze in 'n fussel introbbelt.

En op de marktdagen komt de boterkoopman op, hij steekt zijn twee eerste vingers in den boterklomp, draait er een brokke uit, riekt er aan en krult den neus; dan knapt hij een mondsvol van de brokke die aan zijn vingers hangt, hij knabbelt er wat op, spuigt ze uit, met 'n pouah! plakt de uitgetrokkene brokke weerom aan den klomp en gaat elders zingen, zonder hond of beeste te zeggen.

- Die vervloekte duivelinne van die meide! ruttelt de boerinne, dul 'lijk 'n henne.

Maar de boerin is soms alleen niet om te ketteren, want 's winters, als knaap en werkmans het gevallen vlas afgeboot hebben en in bondels moeten binden, vinden ze ook de meidestaaltjes; deze zijn schoon en geel opgedroogd en uitgewinterd, schooner zelfs dan het vlas, doch blinken ze, het is hun eenige deugd, want later zullen ze mederooten en 't vlas benadeeligen, ook staat de boer met zijn klakke scheef, door de raketdeur van de schuur te puiloogen en te vermanen:

- De meide uit, met lijf en ziel, verdommelinge!

En als de baas zijn hielen draait, grollen ze, even als de boerin:

- Die vervloekte meide!

Die vervloekte meide laat dan ook heur zaad in de afgeboote vlashippens reuzelen - en als de afval dan met den uitkomen op de gerzingen bedeeld wordt, schieten de zaadjes ras en geheel de weide is met jonge meidehutjes overspannen; gelukkig, dat de koeien min vies zijn van jonge dan van oude meide en dat ze een goed scheers in de muile hebben, anders klonk het er nog:

- Die vervloekte duivelinne van die meide!

Warden OOM.