Nieuwe Wegen. Jaargang 3

O moeder de natuur.^(*)

(Bij de eerste sneeuw).

Waarom het schrijn ontsloten en er uit
Uw bruiloftkleed genomen - lang verdoken?
Wilt g'u nog tooien eens als jonge bruid
Aleer dit jaar zijn oogen heeft geloken?

O moeder de natuur, hoe staat ge daar
Bij mijn ontwaken, in die witte drachten
Van flikkerlichte sneeuw, en met uw haar
Vol paarlemoer, als op een vorst te wachten.

(*) Bij J. Vermaut, uitgever Kortrijk, verscheen na ‘Samuël’ van Marcel Breyne (Bertholf Biekens) zijn eerstelingsbundel gedichten Uit dagen Van jong leven waaruit dit stuk getrokken is. E.H. Cyriel Verschaeve schreef er een voorwoord voor. Het boek is te verkrijgen bij bovengemelden uitgever tegen 2,50 fr.

[p. 146]

 

Hoorde ik zoo even niet een fijn geschal

 

Van zilvren hoornen door de hemelkringen?

 

Is 't waarlijk dan een vorst die komen zal

 

Met heel den bonten sleep der hovelingen?

 

 

 

O ja, een vorst, de wintervorst komt aan.

 

Gij wilt hem hart'lijk in uw rijk ontvangen,

 

G'hebt daarom 't bruiloftkleed weêr aangedaan

 

En frisch gezet den blos van uwe wangen.

 

 

 

O moeder de natuur, hoe meenge vrouw

 

Moet u met dof-benijdend oog aanstaren,

 

Hoe meenge die uw lot wel deelen zou,

 

Gij mooi koketje, spijts uw hooge jaren.

 

 

 

Gij, oude moeder, altijd even jong,

 

Lijk d'eersten stond van uwe levensdagen,

 

Toen de eerste menschenstem zijn loflied zong

 

En nog geen reden had zijn leed te klagen.

 

 

 

'k Benij u, o!... of neen, geen nijd,

 

Maar liefd', hartstochtelijke voel 'k ontbranden,

 

Wanneer gij ruischend-stil voorbij mij schrijdt

 

Op 't zacht tapijt der witbestoven landen.

 

 

 

Mijn oogen zien hun zat aan 't tooverbeeld

 

Waar gij in glanst, vorstin onzer landouwen,

 

Ik voel mijn smart verandre' in vreugdeweeld,

 

O blijf, opdat 'k u lang zoo moge aanschouwen!

 

 

 

Gent.

 

Marcel BREYNE.