Nieuwe Wegen. Jaargang 2

[p. 34]

Vastenavond

De zondige ziel
(Een masker)

(aan de kromming eener straat - in 't donker)

Hier sta ik nu gemaskerd, 't vuige kleed
Rond mijne lenden vastgesnoerd. 't Zijn boeien
Die zwaar mij wegen en soms, ik en weet,
Mij tegenhielden zelfs te midden 't gloeien
Van 't tripplend balgedrang waar 'k mij gesust
En zat gezwolgen heb aan tooverlust.
Mijn hert gevoel ik thans aan stuk getreden
Door onvoldaanheid, voor uw eigen troon
O Schoonheid! - Ach! ik haat u om uw schoon.
O deugd! ik haat u om uw peis en vrede.
Ik kende u nooit en daarom duld 'k u niet
Rij and'ren. Langs de donkre straten ziet
Mijn oog u achterna, vol naar verlangen
U mee te rukken in den modderpoel -
Van mijne geile zonden. Ach! ik voel
Het ziedend vocht der looze giftenslangen
Mijne aderen doorbruischen; vlucht, o ziel,
Of ik bezwadder u!

(Eene bende maskers dromt voorbig)

Dans voort! o! viel
De gansche wereld stukken. - Slechts een leven
Is u te nut! - Waanzinnige, geniet!
Van avond zingt het al een tooverlied.
Laat u bekoren, en dooreengeweven
In ordeloozen draai, laat slechts uw hert
En teêre zinnen spreken waar gij terdt.

(staart in de verte naar eene opene poort).

- O zie, daar gaapt de wijde zaal u tegen
Vol schittrend licht. - Daar wiegt een dichte drom
Van blijde maskers onder 't feestgebrom.

(Loopt vooruit, roepend)

Ik wil den vreugdkroes tot den bodem leêgen!

Brugge 1910.
Bertholf Biekens.