Nieuw Leven. Jaargang 2

[p. 463]

Kind van de zee

'k Ben als een kind van dezen watervloed,
die bruist en golft in wild en eindloos hijgen,
die krachtig bonzend, dol met barenstijgen,
steeds rustelooze reuzenkolken voedt.

'k Ben als een kind dat woede leven doet,
dat altoos hooger met de zee moet stijgen,
en stormen-gierend, voel m'n zijn bedreigen,
- onrustig wezen - drift van levensgloed!

En machtig deint de schuim-stuwende zee,
en huilt en klaagt vol zwaar opwellend wee,
vol wee, dat ik, haar kind, ook bang gevoel.

En 'k zing dit lied van droeven waterwoel,
bots met het kille bruisen, gillend meê,
wijl ik m'n hart, o zee, nog doffer voel.

Daan Boens.