Nieuw Leven. Jaargang 2

[p. 200]

De luchtzee ligt zoo roerloos stil....

De luchtzee ligt zoo roerloos stil!
het is mij of ik hooren mocht
een droom, van wien eens ruste zocht,
- tháns, niet van 't leven scheiden wil.

Heeft zijn geluk het u gezeid?
- O vrouw, wie dankend overschouwt
het land, met woeste hand bebouwd,
en voor den oogst met zorg bereid;

hij mint het dage-keeren zeer,
de morgen 't hart hem open-wijdt,
en wen de dag hem afscheid zeit,
wenscht hij de wijding telkens wêer.

Ad. Herckenrath.